Michelle: ‘Dat ik er voor mijn broer kan zijn, daar ben ik trots op’
31 mei 2013 is een dag met een zwart randje voor de familie van der Leij. Als Michelle’s broer van 10 meter hoog naar beneden valt, staat hun wereld plots op z’n kop. Een jongen van 16 jaar, in de bloei van zijn leven, gaat van het een op andere moment door het leven met een niet aangeboren hersenletsel.
Hoe heb ik dat ooit gedaan?
Michelle is 14 jaar oud als haar broer een aantal weken in het AMC ligt, terwijl zijn ouders in het Ronald McDonald Huis verblijven. Michelle en haar jongere broertje zijn vanaf dat moment op elkaar aangewezen.
‘Samen met mijn oma zorgde ik ervoor dat het huishouden draaiende bleef. Op dat moment doe je het gewoon, maar als ik er nu op terugkijk, denk ik wel eens: ‘Jeetje, dat heb ik gewoon allemaal gedaan, op die leeftijd’. Hoe heb ik in hemelsnaam mijn middelbare diploma behaald? Hoe heb ik dat ooit volbracht? Ik deed het gewoon.’
Als haar broer weer thuis komt wonen, neemt ze samen met haar ouders de zorg voor hem op zich. ‘Ik ben degene die tegen hem zegt: je moet nog even je bril poetsen. Of: je moet jezelf nog even scheren of een schoon t-shirt aandoen. Voor mijn broer is structuur aanbrengen in zijn dag het allerbelangrijkste.’
Wat dit voor haar betekent?
Michelle omschrijft haar broer als een sociaal dier.
‘Dat is een mooie kracht van hem. Hij zal altijd gedag zeggen, tegen wie ook. Maar helaas wordt hij in veel dingen ook belemmerd. In lichamelijke dingen, bijvoorbeeld dat hij niet kan rennen. Maar ook in cognitieve dingen: hij heeft moeite met plannen of het initiatief ergens in nemen. In sommige dingen kan ik echt veel voor hem betekenen.’
Zo volgen broer en zus beiden een hbo-opleiding: ‘Voor hem is dat lastiger. Hij weet heel goed wat hij wel en niet kan, maar soms is hij het overzicht helemaal kwijt. Ik help hem dan door de juiste vragen te stellen in het bieden van structuur. Andersom leer ik van hem: je hoeft niet alles in de studiehandleiding op te zoeken.’
Michelle merkt wel dat er meer verantwoordelijkheid op haar schouders ligt. ‘Als mijn ouders een weekje op vakantie zijn, dan zorg ik dat het huishouden wordt gedaan. Hij bedenkt het niet om de vaatwasser uit te ruimen of om te stofzuigen.’
Wat dit voor haar betekent? ‘Het is ons overkomen, bij ons was alles in één klap anders. Maar het is mijn broer en daarom vind ik het niet erg om er voor hem te zijn. Er was geen andere keuze.’
Bewustwording voor mantelzorgers
Voor Michelle voelt het erg bijzonder dat ze meedoet aan de heldencampagne van MantelzorgNL: ‘De situatie is zoals het is. Maar dat ik er voor mijn broer kan zijn, daar ben ik trots op.
‘Michelle is net afgestudeerd als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener en werkt als persoonlijk begeleidster in een zorgcomplex voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel.
‘De keuze voor deze doelgroep is gekomen vanwege mijn broer. Er zijn zoveel verschillen bij mensen met niet aangeboren hersenletsel, daar leer ik nog elke dag van bij.’ Michelle neemt deze kennis ook mee naar huis. ‘In sommige situaties kan ik mijn broer nu echt beter begrijpen. Een stukje onbegrip valt weg.’
Op basis van haar afstudeeronderzoek heeft Michelle zelfs een handboek uitgebracht voor de bewustwording van mantelzorg voor mensen met psychische en psychiatrische klachten. Ik vind het supergaaf dat ik dit heb kunnen realiseren.”
Michelle is ontzettend dankbaar dat de heldencampagne van MantelzorgNL er is. ‘Ik ben voorstander van meer bewustwording voor mantelzorgers. Ik ben blij dat ik hiervoor gevraagd ben en op deze manier kan bijdragen.’
Lees meer op www.dagvandemantelzorg.nl