Wat doe je als dagbesteding, plan A, B én C als oppas uitvallen op de dag van de Mantelzorg? En je werkt bij een sociaal welzijnsorganisatie die deze dag organiseert voor diverse gemeenten in Twente? Én je bent ook nog zelf uitgenodigd als mantelzorger? Dan neem je je zoon mee.

Uitval dagbesteding

Het toeval wilde dat ik twee vrijdagen achtereen een evenement had voor respectievelijk vrijwilligers (onmisbaar!) en mantelzorgers (goud waard!) en tot twee keer toe dagbesteding uitviel. Daar sta je dan als werkende mantelzorger. Hoe fijn is het dan dat je bij een organisatie werkt die mantelzorg hoog in het vaandel heeft staan.

‘Neem je zoon toch mee! We zijn allemaal sociaal werkers, dus oppas zat.’

Hartverwarmend

Het klinkt zo eenvoudig en oplossend, maar voor mij waren dat de meest hartverwarmende woorden op dat moment. Niks niet moeilijk doen. Niet vragen of mijn moeder of buur kon oppassen. Nee. Gewoon meenemen.

Daar stond hij dan bij beide evenementen. Druk meehelpend met bloemen uitreiken met mijn lieve collega’s. Ik stond op een afstandje toe te kijken. Zogenaamd foto’s te maken voor een impressie van de Dag van de Mantelzorg.

Af en toe keek hij mijn kant uit.

Zie je mij wel?

Oh, ik zie je heel goed. Iedereen ziet je heel goed. Sterker nog; tijdens de aangeboden lunch bij de Dag van de Mantelzorg, rende hij zo enthousiast op en neer van buffet naar tafel, dat niet de geplande optreden, maar hij het hoogtepunt werd van de dag entertainment.

Elke mantelzorger daar aanwezig kent nu mij zoon.

Trots

Toen ik thuis een mooi persbericht maakte van deze Dag van de Mantelzorg, bekeek ik even de foto’s die ik mee zou sturen. Ik had tien algemene foto’s  en vijftig van mijn zoon… ik geloof dat je wel kan zeggen dat ik trots ben.