Bij mijn welzijnsorganisatie hebben we een duofiets. Zo’n fiets waar je met zijn tweeën naast elkaar zit en lekker op uit kunt. Hij is ook nog eens elektrisch, dus een kind kan de was doen. Nou ja, een kind wel.

Instructies

Tygo en ik moesten de duofiets ophalen, zo’n twee kilometer van mijn huis. Een lieve collega wilde ons daar afzetten, zodat wij met de fiets terug konden. Man als ik ben, vond ik instructies over de fiets overbodig.

Dus daar stond ik, man als ik ben, een kwartier te knooi’n om de duofiets aan de praat te krijgen. Tygo keek toe, man als hij was, zonder een hand uit te steken.

Uiteindelijk kreeg ik het ding op drie wielen aan de praat. Het bleek een los stekkertje te zijn – dus niet helemaal mijn schuld, vond ik. Wij op de fiets, een kort testrondje, en toen dwars door Hengelo terug naar huis.

Details

Bij het wegrijden kwam ik er achter dat ik een klein minuscuul detail  het hoofd had gezien: het was spitsuur.

Voor wie nog nooit met een anderhalve meter brede fiets door een stad heeft gereden: het voelt alsof je met een vrachtwagen over een smalle boerenweg rijdt, met veel verkeer achter je dat niet kan passeren.

‘Hoofd koel houden, Tygo!’ riep ik dapper naar mijn zoon. Hij keek me stoïcijns aan, waarschijnlijk denkend: Zeg dat vooral tegen jezelf.

Als twee schippers slalommend tussen toeterende auto’s, fietsers en af en toe een overstekende kat, ploeterden we moedig door Hengelo. Tygo trapte als een gek, terwijl ik bij elk stoplicht sorry riep naar de fietsers die ons probeerden in te halen.

Zee van rust

Halverwege passeerden we het ziekenhuis. ‘Nou jongen, mocht het misgaan, kunnen ze ons zo naar binnen slepen,’ zei ik met een grijns. Tygo vond het geen leuke grap.

Met klotsende oksels kwamen we uiteindelijk aan bij mijn huis, ons hoofd vol prikkels en een lege batterij. Sinds die dag kent heel Hengelo ons, denk ik.

De volgende dag fietsten we met volle moed én batterij door de natuur rondom Boekelo. Geen spits, geen volle fietspaden, maar een zee van rust. Inmiddels hadden Tygo en ik de fiets een andere naam gegeven: het hilarische duofiets.