Dat ‘zorgen voor’ intensief is weet ik als geen ander. Hier sta ik nooit te veel bij stil, tot het moment dat ik een stuk lees over mantelzorg en werk. Ik maak de balans op tussen zorg en werk en kom er achter dat het ‘zorgen voor’ eigenlijk net zo intensief kan zijn als een baan.

Ik mijmer verder.

Hoe zou je dat dan op je cv zetten? De ervaring als casemanager, verplegende ervaring, kennis van medicatie en laten we het psychologische vlak niet vergeten; en dan met de specialisatie kinderen.

Hoe vat je dat in één woord samen? Mantelmama? Zo noem ik mij zelf nooit. Ik ben moeder en mantelzorger en deze twee lopen zeker door elkaar, maar bewust stap ik de ene keer in mijn rol als moeder en de andere keer in de rol van mantelzorger. En dat is best ingewikkeld.

Toen ik onze dochter ’s nachts wakker moest maken om die vieze medicijnen in te nemen huilde mijn moederhart met haar mee, maar als mantelzorger was het besef dat ze van levensbelang zijn.

Dag in, dag uit volgens een strak schema 7 medicatiemomenten per dag, daar worden we allemaal moe van en net zoals onze dochter gooi ik ze het liefst het raam uit. Als mantelzorger ben ik consequent. Ze moet ze tenslotte innemen.

Het bloedprikken in het ziekenhuis slaan we het liefst over en dan stap ik weer in mijn rol als mantelzorger en regel ik dat het bloedprikken zo optimaal mogelijk loopt. Tijdens het prikken ben ik de troostende moeder en als het dan niet lekker loopt voel ik haar wanhoop en schakel ik snel over naar mantelzorger, treed kordaat op en overleg met de verpleegkundige.

Het was een training on the job en het schakelen gaat ondertussen heel natuurlijk. Met trots zou ik op mijn cv kunnen zetten ‘Mantelzorger van een dapper en geweldig zorgintensief kind’.