Mijn zoon heeft niet zo heel veel op met speelgoed. Je kunt hem de duurste X-Box geven, een fatbike of technisch Lego, hij gooit het in een hoek en kijkt er niet naar om.

Goedkoopste puber

Dat heeft voor- en nadelen. Voordeel is dat ik zo’n beetje de goedkoopste puber van heel Nederland heb. Materialistisch is hij immers niet. Nadeel is dat het een ‘hell of a job’ is om iets te kopen voor zijn verjaardag. Want wat koop je een jongen die eigenlijk alleen maar van sorteren en wandelen houdt?

Autismetherapie

Sinds een tijdje oefenen ze op de autismetherapie met puzzels. Een bepaald niveau schijnt hij aardig aan te kunnen. Dus heb ik een puzzel gekocht. 32 stukken, moeilijkheidsgraad rond de 12 jaar.

Wanneer je zo’n puzzel koopt, weet je nog niet of het de goeie is. Te gemakkelijk? Of juist veel te moeilijk? Je komt daar niet eerder achter tot het moment dat je Junior erachter zet.

Puzzelen maar!

Dus ik Junior erachter zetten. Doos openen en puzzelen maar!

Daar zaten we samen. Voorbeeldposter voor onze neus en 32 stukken puzzel op een bergje om mee te beginnen.

Ik dacht nog, ik doe wel even een beginnetje maken. Dat liet Junior nog toe. Daarna ging het ongeveer zo:

Pap: ‘Even kijken hoor naar welk stukje…’

Junior: Pakt blind een stuk.

Pap: ‘Nee, nee, die zoeken we nie…’

Junior: Prikt stukje feilloos op de plek waar het hoort.

Pap: ‘Oh toch wel. Goed gedaan. Maar nu moeten we nog…’

Junior: Pakt volgende stuk en weer raak!

Zo hebben we ongeveer gepuzzeld. Waar ik nog bezig was om de juiste stukjes te vinden, had junior dit in de helft voor de tijd voor elkaar.  Voor ik het wist lag de puzzel in elkaar en wel voor onze neus.

Nog eentje?

Junior keek mij aan met een gezicht van: nog eentje? Ik keek Junior aan met een gezicht van… hoe zeggen ze dat zo mooi in het Engels?

Puzzled!