Er zat een luchtig nazomerverhaaltje in de pen. Over onze geslaagde vakantie waarin we met kinderen en kleinkinderen ook de verjaardag van mijn vrouw konden vieren. Met té mooi weer voor de tijd van het jaar, met dank aan de klimaatverandering. En over mooie dagen met een vriend op pad, een paar weken later, terwijl onze dochter de zorg thuis over kon nemen… Redenen genoeg voor dankbaarheid. Toch komt dat luchtige verhaaltje niet helemaal uit de verf.

Katertje

Thuisgekomen van vakantie zit er een brief van de zorgverzekeraar tussen de vakantiekaarten verstopt… Mijn vrouw heeft al sinds 1997 een bescheiden persoonsgebonden budget (pgb), sinds 7 jaar ook zorg In natura. De huidige indicatie verloopt binnenkort; we hebben ruim op tijd een nieuwe aanvraag ingediend.

Gelijk beland ik weer in de zure realiteit. ‘Uw aanvraag is afgewezen’. De half digitaal samengestelde brief vervolgt: ‘het is niet geheel duidelijk waar u de uren aan besteedt. We konden de wijkverpleegkundige die de indicatie heeft gesteld niet bereiken; u kunt een nieuwe aanvraag indienen.’

Ik vraag me af of de betreffende medewerker wel iets heeft gelezen. De uren staan wel degelijk expliciet vermeld. Dus schrijf ik een toelichting, met verwijzingen naar wat al duidelijk is. En voeg de naam toe van een nieuwe wijkverpleegkundige, voor navraag.

Kater

Bij thuiskomst na mij minivakantie ligt er de volgende brief van de zorgverzekeraar. Mijn vrouw en dochter hadden nog zó geprobeerd die even uit beeld te houden. ‘Uw aanvraag is afgewezen. Reden: we hebben een nieuwe aanvraag nodig.’

Dikke Kater

Na een paar slechte dagen doe ik waar ik tegenaan zit te hikken: ik ga bellen. Ik krijg vier verschillende medewerkers aan de lijn. Er wordt bevestigd dat alles er goed in staat. En die toelichting die ik schreef, die telt niet: ‘U bent geen wijkverpleegkundige, maar het was ook niet nodig he, het was duidelijk…dus.’

Maar nu vinden ze een ander argument: ‘het Zorgplan is ouder dan 3 maanden… ‘ Pardon? Ter plekke bedacht en weer onzin. ‘Helaas, ik ben niet gemachtigd hier iets aan te doen, ik raad u aan een nieuwe aanvraag en een klacht in te dienen, en nee, u krijgt niet degene te spreken die dit zo behandeld heeft’

Mijn gevoel van onmacht gaat met mijn verstand aan de loop. Het telefoontje breek ik af. Omdat ik nog met een vaste telefoon bel, kan ik de hoorn goed hard op de haak gooien. In de verte hoor ik:  ‘ik wens u toch een goe…’ Niet dus! Niks goede dag. Ik hoor de echo nog van wat ik zelf zei: ‘dank voor uw bijdrage om mantelzorgers knettergek te maken…’

Complot

Ik denk dat ik maar complotdenker word. Dan werken er mensen bij de zorgverzekeraar die hun eigen plek bezet kunnen houden door klanten het leven zuur te maken. Of ze hebben opdracht gekregen om met rotsmoesjes vertraging in te bouwen, zodat nieuwe indicaties over de datum van de jaarwisseling getrokken kunnen worden. Soort van budgetbeheer. Zo werkt het ook met ziekenhuiszorg, zo blijkt bij het programma Radar deze week.

Stop de Regelkolder

En nu… de nieuwe aanvraag is inmiddels in de maak. Die klacht komt er zeker, maar ik denk na een positief besluit. Er zal vast ook wel iemand werken die mijn algoritmen in de gaten houdt.

Eén keer raden of ik de petitie ‘Stop de Regelkolder’ heb getekend. Die kwam mooi op tijd. En als je mijn verhaaltje herkent of onderschrijft: Tekenen! Met veel dank.