Wat ooit begon als een vlucht, werd later mijn grootste passie: reizen. Maar gaan reizen en het leven met een ernstig meervoudige beperking eigenlijk wel samen?

Ik was 19 jaar toen ik een enkele reis vliegticket naar het zuiden boekte. Op zoek naar avontuur, maar vooral weg. Weg uit het disfunctionele gezin waar ik tot mijn 13e in opgroeide. Het was een vlucht, wat langzaam mijn grootste passie werd.

Ik werkte een aantal jaar in diverse landen voor verschillende reisorganisaties en reisde in de winterperiode naar Zuid Amerika. Het ontdekken van landen, ontmoeten van nieuwe mensen, culturen, de geuren, het eten en de eeuwige warme zon. Ik ben er nog steeds dol op! Het geeft me een intens gevoel van vrijheid! Het gevoel dat ik leef.

Toen werd ik moeder van Anna

Voor de liefde keerde ik terug naar Nederland. Ik werd reisbureaumanager en na enkele jaren werd ons eerste kindje geboren. Helaas bleek onze dochter Anna Sophie een ernstig meervoudige beperking te hebben. Mijn grootste angst dat ik het reizen zou moeten opgeven, bleek gelukkig niet uit te komen. Al bleek het niet eenvoudig. Anna is inmiddels tien jaar en ze kan niet praten, zelfstandig staan of lopen en is vooral gebaat bij vaste structuren vanwege haar zware verstandelijke beperking.

Anna hoort er gewoon bij

Anna thuishouden en laten logeren is geen optie. Ze raakt snel overprikkeld, bovendien zijn de wachtlijsten voor logeerhuizen lang en het logeerbudget niet toereikend. Maar bovenal: Anna hoort er gewoon bij! En ze vindt het reizen heerlijk. Het gebrom van de rolstoelbus, de nabijheid van ons en haar twee jongere broertjes. En ze is – net als ik- gek op de zon en warmte.

Zoeken naar mogelijkheden

We ontdekten dat rondtrekken met een caravan voor ons bijzondere gezin goed werkt. Altijd hetzelfde huisje voor Anna, dat we langzaam maar zeker verder aanpassen vanwege Anna’s fysieke beperkingen.

We ontdekten dat er maar 2 campings in heel Europa zijn waar we Anna liggend en op hoogte kunnen verschonen en douchen. Een massagetafel bleek de goedkoopste en adequaatste oplossing. Maar vaak bleek de massagetafel te groot voor de (miva)doucheruimte. Dus lieten we een buitendouche aan de caravan vastmaken en kochten we er een tentje omheen.

Anna past niet meer in de rolstoelbus

Ineens was er voor het eerst in jaren een twijfel. Niet omdat we niet meer willen. Maar omdat  Anna niet meer in onze rolstoelbus past. Ze heeft sinds kort een grotere (lees: hogere) rolstoel. Door haar te kantelen in de rolstoel past het net. De gemeente betaalt de aanpassingen van een nieuwe hogere bus, maar stelt wel de voorwaarde dat de bus niet ouder dan 7 jaar mag zijn. Dat maakt de aanschaf van een jongere tweedehands rolstoelbus zeer prijzig.

Hoever gaan we?

We moeten flink sparen, maar wat moet allemaal wijken? We staan wederom voor beslissingen en grote uitgaven die we nooit hadden hoeven maken als Anna niet gehandicapt was. Dat breekt je soms echt op.

Maar we gaan door.

Komende zomer gaan we 2 weken korter dan voorgaande jaren én we boeken zeer eenvoudige maar leuke (boeren)campings in verschillende landen. Net als voorgaande jaren leggen we de reis vast op Instagram om andere gezinnen te inspireren en te voorzien van tips. Dit keer tegen een kleine donatie voor een nieuwe rolstoelbus. Omdat ik geloof dat we deze bijzondere reis (lees: ons leven) zelf maken maar niet alleen!

‘Crowdfund‘ je mee voor een nieuwe tweedehands rolstoelbus voor Anna? Dan zien we je graag op reis in de Wereld van Anna Sophie!