Een moeder kan niet ziek zijn. En dus ging mijn moeder vroeger door als er griep rondging. Soms ten koste van zichzelf. Mijn vader deed wat hij kon; naast een zware baan van 48 uur per week in de textiel.

Ook nu kan de dienstdoende opvoeder, boodschapper, etenkoker, schoonmaker en schoolchauffeur (M/V) niet ziek zijn. En de mantelzorger?

Agenda in de ijskast

Als mijn vrouw en ik op zondagavond onze agenda’s naast elkaar leggen, oogt de week voor ons redelijk rustig.  Nog diezelfde avond wordt mijn vrouw ziek. De combinatie van Multiple Sclerose (MS) en koorts levert veel complicaties op. Een dag later ben ik ook aan de beurt. Zo hoort het niet. Mantelzorgers moeten dan juist aan de bak. Een paar afspraakjes worden afgezegd en het lijstje Things to do gaat de ijskast in. Om te bewaren,

voor als de tijd of tijdgeest er rijp voor is.

Soep op de stoep

Buren die ‘van horen zeggen’ doorhebben dat we in de lappenmand zitten, komen met soep aanzetten. Net wat we nodig hebben. ‘En als we een boodschap of zo kunnen doen: zeggen hè.’ Een paar van zulke mensen in de buurt maken het leven een stuk makkelijker. Soms komt er een pan eten langs of een verspakket uit een volkstuin. ‘Goed voor de weerstand!’

Bedenkelijke luchtjes

Of het griep was of corona: geen idee. Maar na een week is het ergste voorbij. Dat ik sneller herstel dan mijn vrouw komt goed uit. Maar wekenlang ruik ik nog niets. Dat heeft zo z’n voordeel, zeker bij lichaamsgebonden zorg. Nadelen zijn er ook: Ik ruik geen aangebrande aardappels. Mijn vrouw ruikt al jaren niets meer, en haar smaak is ook zo goed als verdwenen. Ook dat is MS, helaas.

Het kan erger

En dat werd het ook. Mijn vrouw werd opnieuw ziek. Dit keer geen virus maar een onduidelijke bacteriële infectie. Veel beperkingen door MS zijn heviger. Met de huisarts zoeken we naar goede antibiotica. De gang naar het ziekenhuis was net niet nodig. De infectie is bestreden. Wat blijft is de aanslag op de conditie, de concentratie, het gezichtsvermogen, enz.

Levensvragen

Zo’n hectische periode zet alles op scherp. Hoe belangrijk is het om een Levenstestament te hebben. De ‘medische’ pagina daaruit hebben we inmiddels met de huisarts besproken. Met de grote levensvraag: wat kan er medisch nog, kun je dat nog aan en wil je dat ook? De meeste vragen beantwoorden we met ‘Nee.’

‘Zijn jullie het met elkaar eens? En heb je het met de beide kinderen besproken?’ Vraagt de huisarts.  ‘Ja’ zegt mijn vrouw. ‘Het was voor de pauze 3-1’ zeg ik. ‘En nu is het 4-0.’