Blog van Olivia

Vakantie, mijn geluk ten koste van jouw geluk

Vakantie is zo’n woord dat heerlijk klinkt maar dat heel verschillende scenario’s kan hebben. Ik deed eens een psychologische test. Er was een vraag hoe je het liefste op vakantie ging. Er waren twee antwoorden mogelijk op de vraag. 1: Met je partner/gezin? Of 2: Alleen.

Dat waren de twee smaken. Ik moest er erg om lachen. Want er zijn zoveel meer smaken. Heb je jonge kinderen, oudere kinderen, kinderen met een beperking. Wel of geen partner, wel of geen kind of kinderen etc etc.

Maar ook de vraag of er zorg nodig is. En wie die dan gaat geven. Misschien moet er wel verzorging worden ingekocht en heb je een vreemde erbij…

Vakantie is eigenlijk bedoeld als tijd voor jezelf, zelf in te vullen met dingen die jij leuk en fijn vindt om te doen. Hoe vaak komt dat nou echt voor?

Een dilemma

Ik was in de gelegenheid om weg te gaan van onze thuissituatie. Dat kostte heel wat geregel en georganiseer maar het lukte. Maar al snel diende de volgende vraag zich aan. Dochterslief hadden het helemaal niet naar hun zin en wilden weer weg. En daar kreeg ik ook voortdurend belletjes en appjes over. Zowel van de begeleiding als van hen zelf. Kort samengevat kwam het er dus op neer dat mijn geluk ten koste ging van hun geluk. Wat een dilemma.

Eerst je eigen zuurstofmasker

Het grote advies dat ik steevast lees, hoor en krijg is altijd dat je goed voor jezelf moet zorgen om overeind te kunnen blijven. Om vol te houden. Om staande te blijven. Eerst je eigen zuurstofmasker en daarna pas de ander.

Maar als dat betekent dat mijn ademteug ten koste gaat van de ademteug van de ander? En dus potentieel schadelijk is voor mijn dochters?

Luxe of broodnodig

Steeds maak ik weer de afweging. Is het luxe of broodnodig dat ik even een stap opzij doe. Is de zorg voor de meiden passend? Voldoende? Ondermaats? Gevaarlijk? Hoe lang kan ik dit volhouden, hoelang houden mijn meiden het vol.

Daarnaast moet ik in de buurt blijven want bij ziekte of iets dergelijks moet je weer aanwezig zijn, dochters ophalen. En daarnaast geldt ook nog dat ze dan alle twee weer mee komen. Want als er maar één kan blijven heb ik er nog steeds niks aan.

Kun je wel vakantie hebben met een zorgintensief kind?

Ik ben Olivia
Ik ben Olivia. Samen met mijn man heb ik drie kinderen waarvan twee dochters een zeldzame progressieve en niet te genezen of te behandelen stofwisselingsziekte hebben. Dit uit zich onder andere in kinderdementie, epilepsie en verstandelijke beperkingen, waardoor zij 24/7 intensieve begeleiding en zorg nodig hebben. Zij gaan naar dagbestedingslocaties en eens in de maand naar een logeerhuis. Dagelijks ben ik bezig met de zorg passend te maken en vooruit te kijken wat er aan nieuwe aanpassingen nodig zijn. Ik schrijf om anderen te inspireren, een lach te ontlokken en te ontroeren. Oftewel; een idee te geven wat mantelzorgen in onze situatie zoal inhoudt. (Olivia is een pseudoniem)