Mijn naam is Arijenne van der Leij, 48 jaar jong. Ik ben getrouwd en samen hebben wij 3 kinderen (allen thuiswonend en studerend) ik ben naast moeder een zorg professional. Ik werk als Social Worker ambulant in complexe gezinssituaties, daarnaast ben ik mantelzorger.

In 2013 kreeg onze zoon een ernstig ongeluk tijdens zijn vakantiebaantje, naast een multi trauma had hij ook ernstig hersenletsel. Destijds voelde wij ons geen mantelzorger, we waren ouders en in alles begaan met het lot van onze zoon. We verbleven in het Ronald Mac Donald huis en toen hij overgeplaatst was naar een revalidatiecentrum reden we elke dag naar het revalidatiecentrum 75 kilometer heen en 75 kilometer terug. Ondertussen namen we steeds meer zorg taken over, en draaiden we onze handen niet om voor injecties en medicatie toedienen. Eenmaal thuis gingen deze taken naast vele andere zorgtaken onverminderd door.

Naast alle taken die erbij kwamen, want eenmaal thuis begon het geregel pas. Ontelbaar veel telefoontjes, therapieën en alles wat erbij komt kijken in de ADL zorg. Nog steeds elke dag al vanaf die zwarte dag in mei 2013, en hebben we te maken met levend verlies. Veel later ben ik gaan beseffen dat ik een mantelzorger was geworden, we hadden geen keus. Je moet nu eenmaal door.

Wat fijn is, is dat de medewerkers in de zorg steeds vaker de mantelzorger in beeld krijgen, vragen stellen aan de mantelzorger of het allemaal gaat, natuurlijk doet de media daar ook aan mee.

Ik geef graag voorlichting over mantelzorg aan scholen en studenten, ik vertel hier mijn ervaringsverhaal op een manier die aanspreekt, ik blijf mezelf, maar sta dicht bij de mens en student. Ik laat tijdens mijn voorlichting een powerpoint zien met levende en bewegende beelden, hoe het was en hoe het nu is. Dat mantelzorg iedereen kan overkomen en dat je geen keus hebt hierin. Je laat immers je geliefde niet in de kou staan.

Echter is het wel van groot belang dat de professionals weten dat mantelzorger bestaan en dat deze grote groep mensen ervoor zorgen dat de zorgvrager iedere dag een stukje positief begint.

Ons gezin is enorm sterk geworden en hechter, we zijn enorm positief en staan zo ook in het leven, maar we hebben er ook veel door moeten missen en hebben een hoop ingeleverd.