Door haar werk als verpleegkundige, opleidingsadviseur en docent bij het UMCU is Sabah gepokt en gemazeld in zorgland. Je zou denken dat ze daardoor makkelijk de juiste zorg kon regelen voor haar vader. Maar ook zij liep tegen muren aan. Ze zag haar vader, deels door cultuurverschillen, wegkwijnen in het verzorgingshuis. Een nare en verdrietige ervaring voor de hele familie. Sabah en haar zoon Raghib nemen het heft nu in eigen hand, want dit moet en kan anders voor de toekomst.

‘Mijn vader was een heel sociale en gezellige man. Hij reisde regelmatig op en neer naar Marokko. We hadden goed contact. Ik deed grotendeels zijn administratie en regelde andere zaken voor hem. Toen we merkten dat hij verward werd, maakte ik afspraken met de huisarts en neuroloog voor onderzoek. Ik was in de lead. Uit de onderzoeken bleek dat hij dementerend was.’

Regie loslaten

‘Door omstandigheden moest ik de regie loslaten en de zorg voor mijn vader volledig uit handen geven. De eerste 5-6 jaar na de diagnose ging het redelijk goed met hem. Dat kwam vooral omdat hij thuis werd verzorgd door mijn familie. Op een gegeven moment werd mijn vader agressief en achterdochtig. De familie kon de zorg niet meer aan en ging op zoek naar een passende plek voor mijn vader. Eind 2020 werd mijn vader opgenomen in een verpleeghuis. Met een leugentje om bestwil brachten we papa uiteindelijk naar zijn nieuwe ‘thuis’.’

Verzoek om Arabische zenders genegeerd

‘Het was vreselijk om te zien dat mijn vader verpieterde in het verzorgingshuis. Ik trof hem vaak hangend in zijn stoel aan, mat en verdoofd van de medicijnen. Mijn vader keek graag tv, dus ik vroeg of hij misschien naar Arabische zenders kon kijken. Hier werd geen enkel gehoor aan gegeven. Mijn vader kwijnde steeds verder weg. Hij at zijn halal stamppotje niet en hij kreeg steeds meer open wonden, omdat hij vaak viel. We konden het niet langer aanzien. Tegen alle adviezen in namen we hem mee naar huis waar hij op 26 juni 2021 overleed. Dit proces gun ik niemand.’

Zelf multicultureel woonzorgcentrum realiseren

‘Mijn eigen ervaringen met de dementie van mijn vader wil ik omzetten in iets positiefs. Samen met mijn zoon Raghib heb ik een plan gemaakt voor een multicultureel woonzorgcentrum voor migrantenouderen met dementie. Raghib studeert economie en pakt de financiële kant op. Kwaliteit van leven is ons uitgangspunt. En culturele en religieuze aansluiting, daar is veel behoefte aan.

Op dit moment voeren we gesprekken met de gemeente Tiel en de woningcorporatie. Ik wil verder, maar het is lastig om alle gevraagde garanties te kunnen bieden. Ik geef niet op. Ik wil ook graag samenwerken met de lokale gemeenschap. Gelukkig is er wel steeds meer aandacht voor dementie en ontstaan er ook op andere plekken mooie initiatieven.’