Laura Maidman’s moeder heeft Alzheimer. Ze gaat achteruit en heeft steeds meer professionele zorg nodig. Laura en haar broer en zussen proberen zoveel mogelijk zelf te zorgen voor hun moeder. Laura doet het met liefde, maar de mantelzorg valt haar soms zwaar. Met steun van haar man en kinderen en gesprekken met een psycholoog blijft ze op de been.

‘Mijn vader is al eerder overleden aan alzheimer. Ook voor hem hebben we met de familie een tijdlang gezorgd. Na zijn overlijden ging mijn moeder die ook alzheimer bleek te hebben snel achteruit. We maakten met mijn broer en zussen een schema en verdeelden de taken. Ik ben bijvoorbeeld verantwoordelijk voor medische afspraken en mijn broer doet de financiën en kookt voor mijn moeder. Mama’s persoonlijke verzorging houden we met z’n allen in de gaten.’

Geen zorg van buiten

‘Mama is ondanks haar ziekte heel bepalend. Ze weet precies wat ze wel en niet wil. Ze woont nu nog op zichzelf in een aanleunwoning en wil eigenlijk geen zorg van buiten, maar in sommige gevallen heeft ze niets te willen. We regelden thuiszorg, een kapper en een pedicure voor haar. Omdat ze steeds meer zorg nodig heeft, schreven we haar in voor een plek in een verzorgingshuis voor Indische en Molukse ouderen. Zo blijft ze toch verbonden met haar cultuur.’

Informatie en kennis vergaren

‘De mantelzorg is soms best zwaar. Ik werk fulltime in het primair speciaal onderwijs. en ben bijna dagelijks bij mijn moeder. Als mantelzorger moet je bovendien goed gebekt en assertief zijn om de juiste informatie te krijgen en de juiste zorg te regelen. Ik googelde veel over dementie, bezocht een dementieconsulent en ik bezocht Alzheimer Cafés om meer kennis te vergaren. Ook dat kost tijd.

Leren grenzen aan te geven

Ik doe de mantelzorg met liefde. Zorgen voor elkaar is belangrijk in de Molukse cultuur, maar op een gegeven moment liep ik over. Er werd van alle kanten aan mij getrokken. Ik heb veel gehad aan gesprekken met een psycholoog. Deze leerde me hoe ik mijn grenzen aan kon geven bij anderen. Het is heel fijn om je hart te kunnen luchten bij een professioneel en onafhankelijk persoon. Dat geeft rust. Ik krijg ook veel steun van mijn man en twee dochters en mijn werkgever is heel begripvol. Anders zou ik het misschien niet volhouden.’