2020 had voor mij en mijn man een rust jaar moeten worden. Dat was een wens na een zeer turbulent 2019.

Op de rem

In 2019 overleed mijn vader (76), stapte mijn coördinator op waardoor ik er meer werk bij kreeg, werd mijn contract eerder uitgebreid dan afgesproken, waardoor ik direct een volle werkweek in de min kwam te staan en verhuisden wij van een stad (in Utrecht) naar een dorp in een andere provincie (Gelderland). Wij hadden ons portie wel gehad. Dat er door corona in 2020 op de rem werd getrapt kwam ons dus eigenlijk best goed uit. Het wegvallen van sociale aangelegenheden was best een verademing.

Binnen wat wel kon hebben wij een bijzonder fijn jaar gehad. Langzaam wennen aan de nieuwe woonomgeving. Het aanleggen van de tuin waar we erg naar uit hebben gekeken. Heerlijk, de lente komt er zo aan en zien we alles voor het eerst bloeien! Nieuwe mensen leren kennen door te wandelen door het dorp en hier een daar een praatje te maken. En vakantie in eigen land was in Limburg en Zeeland ook echt zo fijn!

Spannende weken

In onze omgeving zijn wel wat mensen besmet geraakt en daar waar we konden hebben we geholpen met een boodschap en het verzorgen van een warme maaltijd en het bieden van een luisterend oor. Een van onze vrienden belandde op de ic, dat waren spannende weken. Gelukkig is hij sinds een week weer thuis herstellende.

Mijn grootste zorgen waren in 2020 (en nu nog) om mijn moeder.

Zij heeft 15 jaar als mantelzorger de zorg voor mijn vader gehad. Daardoor werd haar wereldje steeds kleiner. Tevens door eigen fysieke beperkingen. Zij heeft oogkanker gekregen en diende daarvoor bestraald te worden, precies in de laatste fase van mijn vaders leven.

Zij wilde 2020 met een schone lei beginnen en had zich voorgenomen lid te worden van tal van sociale clubjes…. helaas corona zorgde voor roet in het eten. Zij heeft het zwaar en we proberen er voor haar te zijn. Hopelijk is met de vaccinatie het einde van de pandemie in zicht en brengt het haar, ons en alle mensen die het nodig hebben weer wat meer verlichting.

Marleen Dewulf-Veringa

Dit verhaal is onderdeel van de serie Hoe was mijn coronajaar? , waarin ledenraadsleden van MantelzorgNL vertellen hoe zij het coronajaar hebben vervaren.