Achteraf bekeken viel het hier nog wel mee. Gelukkig maar. Ik ben mantelzorger van mijn zoon en dat is voor mij altijd stand-by staan.

Toen de dagbesteding wegviel begon hij heel erg op mij te leunen en dat was toch wel een dingetje.

Van corona heb ik in kennissen- en familiekring niet zoveel last gehad. Ik woon in Drenthe en in de eerste golf is een beetje aan ons voorbij gegaan.

Het viel mij wel zwaar dat de sociale contacten en alle activiteiten in een keer stopten en toen de lockdown versoepeld werd was dat erg fijn. Ik doe vrijwilligerswerk in een woon- en zorgcentrum en daar ben ik nu sinds mei vorig jaar niet meer geweest.  Dat mis ik wel.

Gezien alle verhalen realiseer ik mij dat ik niet mag klagen over het feit dat ik mijn kleindochter een hele tijd niet heb gezien. Wij doen het heel rustig aan en proberen de regels zo goed mogelijk na te leven.

Op vakantie gaan en op een terrasje zitten dat komt wel weer en daar ga ik mij nu op verheugen.

Stijnie Velt

Dit verhaal is onderdeel van de serie Hoe was mijn coronajaar? , waarin ledenraadsleden van MantelzorgNL vertellen hoe zij het coronajaar hebben vervaren.