Periode van stilstaan, angst en dankbaarheid
Ik heb het ervaren als een groot stilstaan, met angsten en met dankbaarheid. En nieuwe initiatieven.
Het begon in maart met het ziek worden van mijn dochter wat zeer waarschijnlijk corona is geweest en daardoor wekenlang haar en ook de kleinkinderen niet mogen zien. Een angstige periode ook omdat ze een jaar eerder kinkhoest had gehad. Daarbij heeft mijn man gevoelige longen en is erg bang corona op te lopen.
Veel thuis zijn dus maar het prachtige weer en de tuin maakten dat ik echt kon genieten van de natuur en mijn dagelijkse lange wandelingen.
De wereld stond stil en ik ook en dat beviel me eigenlijk goed. Niet op bezoek bij mijn schoonmoeder en ook sociaal werd het rustig. Mijn activiteiten voor het Mantelzorg Café in Soest en mijn training voor mantelzorgers (‘Stilstaan bij jezelf’) werden uitgesteld. Als ook de schilder- en boetseerlessen Het was een soort van vakantie maar dan thuis.
Daarbij ben ik me zeer bewust dat mijn man en ik in deze crisis bevoorrecht zijn. Net met pensioen voorzien van een regelmatig inkomen, geen werk dat we zouden kunnen verliezen, een ruim huis met tuin, dichtbij bos en duinen.
Schoonmoeder van 93, tante van 90
Mijn schoonmoeder van 93 die in een verpleeghuis woont, is tot nu toe zonder kleerscheuren de coronagevaren doorgekomen, ondanks dat er in de tweede golf veel besmettingen zijn. We hebben haar nu al weer een tijdje niet mogen zien.
Mijn tante van 90 heeft tijdens de eerste golf corona gekregen en werd opgenomen in een zorgcentrum. Zij heeft geen kinderen en ik werd onverwachts in een mantelzorgrol gezogen. Samen met mijn zus hebben we dit opgepakt. Fijn om te ervaren dat we als nichtjes van mijn tante elkaar mooi konden aanvullen. Al moet ik eerlijk zeggen dat het me af en toe best tegenviel om steeds weer ingeschakeld te worden, ook vanwege het besmettingsgevaar.
Mantelzorgcafé, training en podcast
In de zomerperiode hebben we nog geprobeerd het Mantelzorg Café weer te starten. Dat is gelukt met helaas maar één bijeenkomst en die ging over de ervaringen van de mantelzorgers in coronatijd. Soms erg belastend door onvoldoende ruimte voor zichzelf vanwege sluiting van dagbesteding etc.
Maar het gaf ook rust. Minder of geen zorg aam huis, nergens naar toe kunnen of hoeven, maakten dat men zelf de dag kon bepalen en er minder prikkels waren. Dat werd als fijn ervaren.
De stopgezette training ‘Stilstaan bij jezelf’ heb ik in juni af kunnen maken en in oktober is er nog een geweest. Het lukte om met inachtneming van de regels mooie en veilige bijeenkomsten te houden. Super blij dat het nog gelukt is om deze mantelzorgers mentaal te kunnen ondersteunen en in hun kracht te kunnen zetten. Ook voor 2021 staan er in maart en oktober twee cursussen ‘Stilstaan bij jezelf’ in de planning, financieel gesteund door de gemeente Soest.
Ondertussen ben ik bij mezelf te rade gegaan wat ik toch voor onze mantelzorgers zou kunnen betekenen nu de bijeenkomsten in het Mantelzorg Café voorlopig niet doorgaan.
Als coach, trainer en begeleider van contactgroepen ben ik regelmatig met mantelzorgers in contact. Ik hoor veel verhalen en ik heb een goed beeld van waar mantelzorgers tegenaan lopen. Niet de situatie kan ik voor hen veranderen maar wel hoe ze ermee om zouden kunnen gaan.
Ik heb besloten om de podcastserie DUURZAAM MANTELZORGEN te beginnen. Om mantelzorgers te erkennen, te ondersteunen en aan te moedigen op zodanige manier om te gaan met hun situatie dat ze in balans kunnen blijven. Om de zorg beter vol te houden met meer kwaliteit van leven. Ik ben me bewust dat ik een amateur uitzender ben. Maar ik hoop dat mijn passie, het leven van vooral zwaarbelaste mantelzorgers verlichten, een hoop goed maakt.
Ik heb me voorgenomen elke twee weken een nieuwe podcast uit te zenden. Zie de podcastserie
Daarbij heb ik samen met het kleine team vrijwilligers het plan opgevat om voor het Mantelzorg Café een eigen website te ontwikkelen waar mantelzorgers uit Soest en omgeving voor hen belangrijke informatie kunnen vinden en met elkaar op een forum in gesprek kunnen gaan.
Amanda Minkema
Dit verhaal is onderdeel van de serie Hoe was mijn coronajaar?, waarin ledenraadsleden van MantelzorgNL vertellen hoe zij het coronajaar hebben vervaren.